Historia

Renault Clio III

Wszystko miało swój początek w czerwcu 1990r. Wtedy właśnie z linii produkcyjnej zjechało pierwsze, Clio. Samochód od razu zyskał przychylność dziennikarzy i został samochodem roku 1991. Pierwsza odsłona Clio była produkowana aż do 1998 r. oczywiście z drobnymi kosmetycznymi zmianami, z których pierwsza miała miejsce w 1994 r. a druga w 1996 r. Warto zaznaczyć, że pierwsza edycja tego samochodu znalazła 4 miliony nabywców, co na owe czasy było naprawdę dobrym wynikiem.

Wiosną 1998 r. na rynku pojawiło się Clio II. W porównaniu do pierwszej generacji samochód urósł i zyskał nowoczesny obły design. Na bazie tego modelu powstało Renault Clio sedan, które na naszym rynku nosi nazwę Thalia.

Teraz nadszedł czas, aby skupić się na najnowszym dziecku z rodziny Clio.

Design

Na pierwszy rzut oka nowe Clio delikatnie nawiązuje do swego poprzednika, lecz nie da się nie zauważyć, że jest dużo bardziej agresywne. Linia boczna została zmieniona, tył został delikatnie uniesiony. Przednie reflektory zostały subtelnie zretuszowane, wyglądają bardziej sportowo. Tył samochodu pozbawiono obłości, tylne lampy zyskały zupełnie nowy kształt. Otwierając drzwi zauważamy, że wnętrze samochodu zostało także zbudowane całkowicie od nowa.

Wrażenia

Jak na razie wszystko wygląda dość dobrze, nowoczesny wygląd, niezłe wnętrze…

Niestety, wszystko pęka jak mydlana bańka, gdy tylko usiądziemy w środku. Kierownica i dźwignia zmiany biegów została zrobiona z gumy z dodatkiem plastiku, przedni kokpit i tapicerka także. Patrząc na wnętrze mam wrażenie, że jeszcze wczoraj nie była to część samochodu a co najwyżej opakowanie po jogurcie lub plastikowa butelka. Jestem w stanie zrozumieć, że dbamy o środowisko, że trzeba dbać o recykling, pamiętać o dziurze ozonowej. Lecz nie zrozumiem, dlaczego mamy jeździć samochodami zrobionymi z roztopionych butelek?

Szarość ogarnia nas zewsząd, jedynie kolorowa tapicerka foteli łamie ten monotonny nastrój. Szczerze mówiąc nie maiłem już ochoty jeździć tym samochodem, lecz stwierdziłem, że skoro już tu jestem.

Jazda

Spodziewałem się kolejnej części dramatu, najbardziej obawiając się o zawieszenie. Znając zawieszenia innych aut z grupy Renault już wiedziałem, że spisują się nieźle, ale przez pierwsze 20 000 km. Po przejechaniu takiej odległości zawieszenie tych samochodów można porównać do zawieszenia Fiata 126p, jest galaretowate i niebezpieczne na zakrętach.

Powiem szczerze, że pozytywnie się rozczarowałem, zawieszenie jest naprawdę dobre. Nieźle radzi sobie z naszymi nierównymi drogami i co ważne jest dobrze wytłumione. Jeśli chodzi o silnik, to nie spodziewałem się niczego rewelacyjnego, zresztą, czego można się spodziewać po silniku 1,2. Jeśli chodzi o jazdę po mieście to samochód ten radzi sobie, całkiem nieźle. Problemy zaczynają się poza miastem w momencie, gdy występuje konieczności wyprzedzania, musimy wtedy pamiętać, że czynność ta trwa bardzo długo. Za każdym razem, gdy jeżdżę samochodem z podobnym silnikiem, zastanawiam się, co silnik z kosiarki spalinowej robi pod maską samochodu osobowego.

Podsumowanie

Trzeba pamiętać, że Renault Clio jest samochodem miejskim dla maksymalnie cztero osobowej rodziny i taka funkcję spełnia dobrze. Ja oceniałem go z mojego punktu widzenia, pewnie niektórzy czytelnicy powiedzą, że jestem subiektywny i źle oceniłem ten samochód. Taki właśnie miałem zamiar, chciałem opisać moje wrażenia z jazdy tym, hatchback-iem.

Dane techniczne prezentowanego modelu:

Silnik:

Liczba cylindrów/zawory: 4/16
Pojemność: 1,2/1149 [litry/ccm]
Moc maks.: 55(75)/5500 kW(KM)/obr/min
Maks. Moment obrotowy: 105 Nm

Osiągi:

Przyspieszenie 0-100 km/h: 13,4 sek.
Prędkość maksymalna: 167 km/h

Wymiary, masa:

Długość: 3986 mm
Wysokość: 1496 mm
Szerokość: 2025 mm
Masa własna pojazdu: 1080 kg
Dopuszczalna masa pojazdu: 1570 kg

Zużycie paliwa:

Cykl miejski: 7,6 l na 100 km
Poza miastem: 4,9 l na 100 km
Średnio: 5,9 l na 100 Km
Pojemność zbiornika paliwa: 55l